P.W.S.Z

diamond

Pytania egzaminacyjne
z przedmiotu Administracja publiczna dla studentów II roku Politologii PWSZ Zamość
1.Zasady ustrojowe Polski.
2.Zasada republikańskiej formy rządu.
3.Zasada demokratycznego państwa prawnego.
4.Zasada trójpodziału władzy państwowej.
5.Zasada suwerenności narodu.
6.Zasada reprezentacji politycznej.
7.Zasada społecznej gospodarki rynkowej.
8.Zasada parlamentarno-gabinetowej formy rządu.
9.Zasada pluralizmu politycznego.
Literatura: Polskie prawo konstytucyjne, W. Skrzydło (red.), Lublin 2005, Roz. VI.

10.Rada Ministrów, jej struktura i zadania.
11.Sposoby powoływania Rady Ministrów.
12.Zasady odpowiedzialności Rady Ministrów jako całości oraz poszczególnych jej członków.
13.Funkcje Rady Ministrów.
14.Zjawiska: absolutorium, incompatibilitas, ko habitacja.
Literatura: Polskie prawo konstytucyjne, W. Skrzydło (red.), Lublin 2005, Roz. XIII.
M. Wierzbowski, Prawo administracyjne, Warszawa 2007, Roz. VI.

15.Kompetencje gminy, powiatu, województwa.
16.Organy kolegialne i jednoosobowe w strukturach administracji samorządowej.
17.Status mandatu przedstawicielskiego.
18.Status prawa miejscowego.
Literatura: Polskie prawo konstytucyjne, W. Skrzydło (red.), Lublin 2005, Roz. XIV.

19.Akty normatywne administracji.
20.Akt administracyjny i jego rodzaje.
21.Decyzja administracyjna i jej struktura.
22.Ugoda administracyjna.
23.Porozumienie administracyjne.
Literatura: M. Wierzbowski, Prawo administracyjne, Warszawa 2007, Roz. XI.

24.Obiekt fizjograficzny i jego rodzaje.
25.TERYT.
26.Procedura zmian klasyfikacji obiektów fizjograficznych.
Literatura: Ustawa z dnia 29 sierpnia 2003 r. o urzędowych nazwach miejscowości i obiektów fizjograficznych, Dz. U. 2003, Nr 166, poz. 1612 oraz Dz. U. 2005, Nr 17, poz. 141.

27.E-administracja i jej znaczenie.
28.E-PUAP.
29.Profil zaufany e-PUAP.
30.Elektroniczna skrzynka podawcza.
Literatura: Druk sejmowy nr 2110 / VI kadencja Sejmu. Tytuł projektu ustawy: o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne oraz niektórych innych ustaw.

AstraGTC

AstraGTC

Ma ktoś odpowiedzi ? Happy

judie

źle to widzę

hmmm00

A czy może wiecie czy to jest gotowe 30 pytań czy to może tak jak do mgr. Potockiego uogólnione a mamy sobie rozszerzyć?

Iwoneczka:)

Najważniejsze, że podał...jakoś może odp się znajdzie bo jak by nie podał i rzucił takie hasła na egz to by było dopiero:(

diamond

Z tego co wiem to są to tylko zagadnienia a samemu trzeba sobie je rozszerzyć aby później nie było niespodzianek

Iwoneczka:)

Niezłe odkrycie, że to są tylko zagadnienia a trzeba je opracowac hehe

diamond

Może i nie odkrycie ale niektórym trzeba tłumaczyć,bo nie wszyscy są aż tak bardzo zorientowani....

roxanaa

1.
Zasada suwerenności narodu
Zasada ta jest podstawą państwa demokratycznego. Zgodnie z nią najwyższym źródłem władzy jest naród. Organy państwowe pełnią swoje funkcje z jego przyzwolenia. Naród wybierając swoich przedstawicieli w wyborach udziela im upoważnienia do sprawowania funkcji publicznych. Osoby te otrzymują mandat, który jest zgodny z wolą większości społeczeństwa. Mówi o tej zasadzie art. 4 polskiej Konstytucji z 1997 r.: Władza zwierzchnia w Rzeczypospolitej Polskiej należy do Narodu. Naród sprawuje władzę przez swoich przedstawicieli lub bezpośrednio.
.
Trójpodział władz
Ustrój polski wprowadza zasadę trójpodziału władz. Władzę wykonawczą w naszym państwie sprawuje prezydent oraz Rada Ministrów, władza ustawodawcza należy do dwuizbowego parlamentu, a władza sądownicza do niezależnych i niezawisłych sądów i trybunałów. O tej zasadzie mówi art. 10 Konstytucji III RP: Ustrój Rzeczypospolitej Polskiej opiera się na podziale i równowadze władzy ustawodawczej, władzy wykonawczej i władzy sądowniczej. Każda w wymienionych władz sprawuje swoje funkcje samodzielnie. Żadna z nich nie ma charakteru pomocniczego czy kontrolnego nad pozostałymi władzami. Wszystkie muszą działać względem siebie komplementarnie. Obowiązuje także zasada współdziałania trzech władz dla dobra państwa i obywateli.
Społeczna gospodarka wolnorynkowa
Istnienie społecznej gospodarki wolnorynkowej jest zapewnieniem działania w państwie praw rynku oraz wolnorynkowych mechanizmów. Jest także gwarancją wolności prowadzenia działalności gospodarczej oraz ochrony własności prywatnej. O tej zasadzie mówi art. 20 naszej Konstytucji: Społeczna gospodarka rynkowa oparta na wolności działalności gospodarczej, własności prywatnej oraz solidarności, dialogu i współpracy partnerów społecznych stanowi podstawę ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej Polskiej.
Państwo prawa
Państwo prawa to państwo, w którym organy władzy państwowej działają zgodnie z prawem i w ramach prawa. Tworzone prawo winno być sprawiedliwe, a ponadto jego reguły dostatecznie jasne i przejrzyste. W państwie prawa istnieją i działają organy, których zadaniem jest stanie na straży przestrzegania prawa.
Pluralizm społeczny, polityczny i gospodarczy
Istnienie zasady pluralizmu politycznego zapewnia wolność tworzenia partii politycznych oraz stowarzyszeń. Obywatel może swobodnie wyrażać swoje poglądy polityczne oraz wybierać te partie, z których programem się utożsamia. W państwie, w którym panuje pluralizm istnieje wolność zakładania oraz przynależności do związków zawodowych, fundacji czy ruchów o charakterze obywatelskim. Pluralizm jest także gwarantem wolności przekonań społecznych i politycznych. Zapewnia także swobodę prowadzenia działalności gospodarczej oraz chroni własność prywatną.
Zasada samorządności
Istnienie samorządu jest podstawą dobrego funkcjonowania państwa demokratycznego. Samorząd i jego organy zapewniają obywatelom udział w rządach oraz realny wpływ na nie. Organy władzy samorządowej uczestniczą w sprawowaniu władzy. Jest także samorządność gwarantem decentralizacji w państwie.

Art. 15 Konstytucji mówi: Ustrój terytorialny Rzeczypospolitej Polskiej zapewnia decentralizację władzy publicznej, a art. 16: Ogół mieszkańców jednostek zasadniczego podziału terytorialnego stanowi z mocy prawa wspólnotę samorządową. Samorząd terytorialny uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej. Przysługującą mu w ramach ustaw istotną część zadań publicznych samorząd wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Zasada pluralizmu mediów
Obowiązywanie w państwie demokratycznym tej zasady jest gwarantem wolności prasy. Pozwala także na wolność pozyskiwania informacji oraz jej rozpowszechniania. Pluralizm mediów nie dopuszcza cenzury oraz koncesjonowania prasy. O tej zasadzie mówi art. 14 Konstytucji: Rzeczypospolita Polska zapewnia wolność prasy i innych środków społecznego przekazu.
2.
Zasada republikańskiej formy rządu.
Jest to zasada, która wynika już z samej nazwy państwa - Rzeczpospolita. Zasada republikańskiej formy rządów oznacza że władza należy do narodu. Ponadto państwo traktowane jest jako dobro wspólne obywateli (wyraża to art. 1 Konstytucji stanowiący że rzeczpospolita jest dobrem wspólnym wszystkich obywateli ). Przyjęcie za podstawę ustroju republikańskiej formy rządów wyłącza możliwość dziedziczenia władzy czy też przekazania jej dożywotnio jednemu zwierzchnikowi.
3.
Zasada demokratycznego państwa prawnego - zasadę tą można podzielić na dwie: zasadę demokratycznego państwa oraz zasadę państwa prawnego
Art. 2. Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.
Państwo demokratyczne to państwo w, którym władzę sprawuje naród. Zasada demokratycznego państwa prawnego oznacza że władza może być sprawowana jedynie przez instytucje, które mają legitymację do sprawowania władzy od narodu. W związku z tym władza powinna być zawsze sprawowana w interesie narodu. Cecha demokratycznego państwa prawnego jest również dopuszczenie wszelkich form kontroli obywatelskiej nad działalnością instytucji sprawujących władzę. Państwo prawne powinno także zapewniać obywatelom wszelkie formy, za pomocą których mogli by postulować lub proponować zmiany. Jedną z podstawowych funkcji państwa prawnego jest także zapewnienie mechanizmów legitymowania organów władzy publicznej.
Z zasadą państwa prawnego wiąże się ściśle zasad praworządności, która mówi że działanie organów państwowych może być wykonywane wyłącznie w oparciu i w ramach kompetencji przyznanych prawem. Takie ograniczeni nie odnosi się do obywateli. Zasada państwa prawnego wymaga funkcjonowania systemu prawnego. System prawny powinien wskazywać jakie organy uprawnione są do tworzenia aktów prawnych. Prawo kierujące postępowaniem ludzi powinno być jawne i dostępne, publikowane w oficjalnych organach prasowych. Rawo nie powinno zaskakiwać obywateli wejście w życie aktu prawnego powinno być odroczone rozsądnym terminem zapewniającym możliwość zapoznania się z aktem ( zapewnia to odpowiednie vacatio legis). Generalną zasadą takiego systemu jest także zakaz działania prawa wstecz (chyba że na korzyść obywateli).
4.
Rzeczpospolita Polska jest państwem podziału władzy
Art. 10. 1. Ustrój Rzeczypospolitej Polskiej opiera się na podziale i równowadze władzy ustawodawczej, władzy wykonawczej i władzy sądowniczej.
2. Władzę ustawodawczą sprawują Sejm i Senat, władzę wykonawczą Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i Rada Ministrów, a władzę sądowniczą sądy i trybunały.
Konstytucja wprowadziła zatem trójpodział władzy. Władza dzieli się na władze ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Nie jest to jednak podział bezwzględny w tym znaczenie że np. organy zliczane do władzy ustawodawczej nie mają pewnych uprawnień zliczanych do władzy wykonawczej. Wszystkie organy musza bowiem ze sobą współpracować zatem nie da się dokładnie wyodrębnić sprawowania władzy ustawodawczej, sądowniczej oraz wykonawczej. Konstytucja dąży także do równowagi władz. Każda z trzech podstawowych gałęzi działalności państwa powinna sprawować doniosłe kompetencje.
Konsekwencją domniemania kompetencyjnego organów jest norma generalna że jeżeli dana funkcja jest wykonywana przez dany organ to jest to reguła jednakże mogą istnie od tej reguły wyjątki. Warto jednak zaznaczyć że regułę należy interpretować szeroko natomiast wyjątki ściśle.
5.
Zasada suwerenności narodu
Zgodnie z art. 1. Władza zwierzchnia w Rzeczypospolitej Polskiej należy do Narodu. Naród sprawuje władzę przez swoich przedstawicieli lub bezpośrednio.
Jest to wyraz tzw. zasady suwerenności Narodu, do którego tak naprawdę należy władza. Władza ta nie może być sprawowana bezpośrednio dlatego istnieją organy państwowe reprezentujące wolę obywateli. Jednakże organy te nie sprawują władzy we własnym imieniu tylko w imieniu wyborców czyli narodu. Twórcą tej zasady był już w starożytnym Rzymie Polidiusz, a następnie rozszerzył to Bolina oraz Roseau. Konstytucja przewiduje tylko jedną formę sprawowania władzy przez naród bezpośrednio jest to referendum.
6.
USTROJOWA ZASADA REPREZENTACJI POLITYCZNEJ
Parlament jest ciałem o charakterze przedstawicielskim. Można wyróżnić dwie funkcje o charakterze reprezentacyjnym:
• Reprezentowanie przez parlament zbiorowego podmiotu władzy (narodu)- parlament jest uprawniony do działania zań i w jego imieniu; jest instytucją pośredniego uczestnictwa obywateli w sprawowaniu władzy państwowej
• Parlament pełni rolę forum narodowej debaty- jest ono miejscem dyskusji, artykułowania oraz uzgadniania interesów i stanowisk różnych grup społecznych
Parlament działając w obszarze ustawodawstwa i kontroli organów wykonawczych występuje jako zbiorowy reprezentant narodu (zgromadzenie przedstawicielskie). Działalność deputowanych jest prowadzono jako upełnomocnionych- w drodze wyborczej- reprezentantów społeczeństwa.
Tworzenie więzi łączących nominalne prawo do władzy i rzeczywiście sprawowaną władzę przez wybory oraz proces reprezentacji zachodzący między narodem a legitymizowanymi, w wyniku przyzwolenia wyborczego, rządzącymi.
8.
Zasada społecznej gospodarki rynkowej
Art. 20. Społeczna gospodarka rynkowa oparta na wolności działalności gospodarczej, własności prywatnej oraz solidarności, dialogu i współpracy partnerów społecznych stanowi podstawę ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej Polskiej.
Elementami społecznej gospodarki rynkowej są:
• Funkcjonowanie praw rynku, czyli produkcja podejmowana jest w celu osiągnięcia zysku
• Społeczność gospodarki - dopuszczalność modyfikowania przez państwo praw rynku w celu realizacji określonych potrzeb społecznych niemożliwych do spełnienia w razie swobody funkcjonowania praw wolnego rynku
• Wolność działalności gospodarczej - wolność każdego do podejmowania i wprowadzania do obrotu towarowego wszelkiego rodzaju dóbr i usług przy posługiwaniu się przewidzianymi przez prawo formami działalności gospodarczej. Wyłączona jest zatem możliwość planowania i wytyczania rozmiaru produkcji.
• Prywatna własność - nie można zatem przeprowadzać nacjonalizacji
• Solidarność, dialog i współpraca partnerów społecznych -chodzi współpracę państwa z organizacjami reprezentującymi interesy przedsiębiorców, konsumentów wytwórców.
8.
PARLAMENTARNO-GABINETOWA FORMA RZĄDÓW
• - parlament, przynajmniej izba poselska powoływana jest w wyborach powszechnych
• - kompetencje głowy państwa oraz szefa rządu są wyraźnie oddzielone (dualizm władzy wykonawczej)
• - kompetencje głowy państwa są raczej skromne i ograniczają się do reprezentowania państwa w stosunkach wew. i zewn. A niekiedy także umożliwiają podejmowanie działań arbitrażowych w sporach między różnymi siłami politycznymi lub organom władzy państwowej
• - parlament przy udziale głowy państwa kreuje rząd
• - rząd jako całość jak również poszczególni jego członkowie (ministrowie) podlegają odpowiedzialności politycznej przed parlamentem (odpowiedzialność parlamentarna) i mogą być przed upływem kadencji na podstawie parlamentarnego wotum nieufności odwołani. Rząd tak długo sprawuje swoją funkcję dopóki nie utraci politycznego zaufania parlamentu
• - egzekutywie przysługuje prawo rozwiązania parlamentu w czasie trwania kadencji połączone z obowiązkiem natychmiastowego rozpisania wyborów
• Prawo rozwiązania parlamentu należy z reguły do głowy państwa, która działa z reguły na wniosek premiera
• - egzekutywie przysługuje prawo uczestniczenia w procesach ustawodawczych, realizowane przez bezpośrednie inicjatywy ustawodawcze
• - u podstaw systemu parlamentarno-gabinetowego leży dążenie do uzyskania zrównoważenia i rozdzielenia wzajemnych kompetencji pomiędzy parlamentem, głową państwa i rządem
• - podział władzy na jest taki wyrazisty jak w systemie prezydenckim
• - sam termin gabinet wywodzi się z początku XVIII wieku gdy nazwę tę zaczęto używać do określenia organu złożonego z ministrów powołanych przez króla i obradujących pod przewodnictwem jednego z nich ,a więc pierwszego ministra (premiera)
• 0 kolebką tego systemu jest Wlk Brytania, choć współ?? Ta forma rządów ma tam swoiste odrębności. Przede wszystkim chodzi o silną pozycję rządu i premiera.
• -w systemie parlamentarno-gabinetowym władza wykonawcza zorganizowana jest dwustopniowo. Sprawowana jest zarówno przez rząd jak i głowę państwa (dualizm władzy wykonawczej)
• - pewną odmianą systemu parlamentarno-gabinetowego jest SYSTEM KANCLERSKI, w którym to systemie szczególną silną pozycję zajmuję kanclerz, czyli szef rządu. Do niego należy powoływanie i odwoływanie ministrów, a obalenie rządu przez parlament następuje przez odwołanie kanclerza z jednoczesnym wyborem nowego kanclerza. Ten system występuje w Niemczech.
• - system parlamentarno-gabinetowy jest rodzajem formy rządu, która funkcjonuje zarówno w monarchiach jak i republikach. Ten system jest przejęty np. w monarchii duńskiej, szwedzkiej, norweskiej. W Polsce-system rządów parlamentarno-gabinetowy. Tą formę posiada większość współczesnych państw

roxanaa

9.
Zasada pluralizmu politycznego
Art. 11. 1. Rzeczpospolita Polska zapewnia wolność tworzenia i działania partii politycznych. Partie polityczne zrzeszają na zasadach dobrowolności i równości obywateli polskich w celu wpływania metodami demokratycznymi na kształtowanie polityki państwa.
10.
Zgodnie z obowiązującą Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. Rada Ministrów składa się z Prezesa Rady Ministrów oraz ministrów. W skład Rady Ministrów mogą być powoływani Wiceprezesi Rady Ministrów oraz przewodniczący określonych w ustawach komitetów. Prezes oraz Wiceprezesi Rady Ministrów mogą pełnić także funkcję ministra lub przewodniczącego komitetu (art. 147 Konstytucji).
Organizację i tryb pracy Rady Ministrów reguluje Ustawa z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów
Kompetencje
Rada Ministrów:
• prowadzi politykę wewnętrzną i zagraniczną Rzeczypospolitej Polskiej (art. 146 ust. 1 Konstytucji),
• kieruje administracją rządową (art. 146 ust. 3 Konstytucji),
• w zakresie i na zasadach określonych w Konstytucji i ustawach, na podstawie art. 146 ust. 4 Konstytucji, w szczególności:
o zapewnia wykonanie ustaw,
o wydaje rozporządzenia,
o koordynuje i kontroluje prace organów administracji rządowej,
o chroni interesy Skarbu Państwa,
o uchwala projekt budżetu państwa,
o kieruje wykonaniem budżetu państwa oraz uchwala zamknięcie rachunków państwowych i sprawozdanie z wykonania budżetu,
o zapewnia bezpieczeństwo wewnętrzne państwa oraz porządek publiczny,
o zapewnia bezpieczeństwo zewnętrzne państwa,
o sprawuje ogólne kierownictwo w dziedzinie stosunków z innymi państwami i organizacjami międzynarodowymi,
o zawiera umowy międzynarodowe wymagające ratyfikacji oraz zatwierdza i wypowiada inne umowy międzynarodowe,
o sprawuje ogólne kierownictwo w dziedzinie obronności kraju oraz określa corocznie liczbę obywateli powoływanych do czynnej służby wojskowej,
o określa organizację i tryb swojej pracy.
Do Rady Ministrów należą sprawy polityki państwa nie zastrzeżone dla innych organów państwowych oraz samorządu terytorialnego (art. 146 ust. 2 Konstytucji).

11.
Procedura utworzenia
Obowiązująca Konstytucja przewiduje następującą procedurę utworzenia rządu:
• Zasadnicza procedura
o W ciągu 14 dni od pierwszego posiedzenia Sejmu lub przyjęcia dymisji poprzedniej Rady Ministrów Prezydent Rzeczypospolitej desygnuje Prezesa Rady Ministrów, tj. wskazuje osobę (zwykle wytypowaną wcześniej przez partię polityczną mającą większość w Sejmie lub koalicję partii), która otrzymuje misję sformowania rządu (art. 154 ust. 1 zd. 1 in principio Konstytucji).
o Osoba desygnowana na Prezesa Rady Ministrów w ciągu 14 dni proponuje Prezydentowi skład Rady Ministrów (art. 154 ust. 1 zd. 1 in fine Konstytucji).
o Prezydent powołuje Prezesa Rady Ministrów oraz pozostałych członków Rady Ministrów oraz odbiera przysięgę od nowo powołanej Rady Ministrów (art. 154 ust. 1 zd. 2 Konstytucji).
o W ciągu 14 dni od powołania przez Prezydenta Rady Ministrów w trybie art. 154 ust. 1 zd. 2 Konstytucji, Prezes Rady Ministrów przedstawia Sejmowi program działania Rady Ministrów (exposé) z wnioskiem o udzielenie jej wotum zaufania. Sejm uchwala wotum zaufania bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów (art. 154 ust. 2 Konstytucji).
• I procedura rezerwowa
o W razie niepowołania Rady Ministrów w przedstawionym wyżej trybie lub nieudzielenia jej wotum zaufania przez Sejm, w ciągu 14 dni od upływu terminów określonych w art. 154 ust. 1 lub 2 Konstytucji, Sejm wybiera Prezesa Rady Ministrów oraz proponowanych przez niego członków Rady Ministrów bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. Prezydent powołuje tak wybraną Radę Ministrów i odbiera od niej przysięgę (art. 154 ust. 3 Konstytucji).
• II procedura rezerwowa
o W razie niepowołania Rady Ministrów w trybie art. 154 ust. 3 Konstytucji Prezydent w ciągu 14 dni powołuje Prezesa Rady Ministrów i na jego wniosek pozostałych członków Rady Ministrów oraz odbiera od nich przysięgę (art. 155 ust. 1 zd. 1 Konstytucji). (W praktyce ustrojowej, 11 czerwca 2004 roku, doszło uprzednio do desygnowania Prezesa Rady Ministrów na podstawie art. 154 ust. 1 zd. 1 Konstytucji.)
o W ciągu 14 dni od powołania przez Prezydenta Rady Ministrów w trybie art. 155 ust. 1 zd. 1 Konstytucji, Prezes Rady Ministrów przedstawia Sejmowi program działania Rady Ministrów (exposé) z wnioskiem o udzielenie jej wotum zaufania. Sejm uchwala wotum zaufania zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów (art. 155 ust. 1 zd. 2 Konstytucji).
o W razie nieudzielenia Radzie Ministrów wotum zaufania w trybie określonym w art. 155 ust. 1 zd. 2 Konstytucji, Prezydent skraca kadencję Sejmu i zarządza wybory (art. 155 ust. 2 Konstytucji).
Zgodnie z art. 158 ust. 1 in fine Konstytucji, możliwe jest także powołanie nowej Rady Ministrów w trybie tzw. konstruktywnego votum nieufności. Sejm wyraża Radzie Ministrów votum nieufności większością ustawowej liczby posłów na wniosek złożony przez co najmniej 46 posłów, w którym imiennie powinien być wskazany kandydat na Prezesa Rady Ministrów. W sytuacji przyjęcia takiej uchwały przez Sejm, Prezydent ma obowiązek przyjąć dymisję Rady Ministrów, powierzyć jej dalsze sprawowanie obowiązków do czasu wyboru nowego rządu i powołać wskazanego w uchwale o wotum nieufności kandydata na Prezesa Rady Ministrów, co rozpoczyna zasadniczą procedurę powoływania Rady Ministrów
12.
Odpowiedzialność konstytucyjna
Członkowie Rady Ministrów (również Prezes) ponoszą odpowiedzialność przed Trybunałem Stanu za:
• naruszenie Konstytucji lub ustawy w związku z zajmowanym stanowiskiem lub w zakresie urzędowania (art. 156 ust. 1 Konstytucji),
• popełnienie przestępstwa w związku z zajmowanym stanowiskiem.
Odpowiedzialność konstytucyjna ma charakter indywidualny, egzekwować ją można tylko od każdego członka Rady Ministrów z osobna.
Wnioskować w tej sprawie może Prezydent lub grupa 115 posłów. Wniosek kierują oni na ręce Marszałka Sejmu, który przekazuje go Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej w celu zbadania zasadności. Komisja Odpowiedzialności Konstytucyjnej przekazuje sprawozdanie oraz końcowy wniosek na posiedzenie plenarne Sejmu, gdzie odbywa się głosowanie - postawienie członka Rady Ministrów w stan oskarżenia przed Trybunałem Stanu wymaga większości kwalifikowanej 3/5 ustawowej liczby posłów.
Postępowanie przed Trybunałem Stanu jest dwuinstancyjne: w I instancji Trybunał Stanu orzeka w składzie przewodniczący + 4 członków, natomiast jako organ odwoławczy (II instancji) przewodniczący + 6 członków (z wyłączeniem tych, którzy orzekali w I instancji). Przy postępowaniu stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego. Sankcjami są:
utrata zajmowanego stanowiska,
a w przypadku popełnienia deliktu konstytucyjnego także:
utrata praw wyborczych,
utrata orderów i odznaczeń,
zakaz zajmowania stanowisk kierowniczych lub pełnienia funkcji związanych ze szczególną odpowiedzialnością w organach pańswowych lub organizacjach społecznych.

Powyższe kary egzekwowane za popełnienie deliktu konstytucyjnego mogą być orzeczone na okres od 2 do 10 lat, przy czym od wyroku nie przysługuje prezydenckie prawo łaski (art. 25 ust. 2 Ustawy o Trybunale Stanu).
13. Kompetencje Rady Ministrów są różnorodne, dotyczą wszystkich dziedzin życia politycznego, społecznego, gospodarczego i kulturalnego państwa:
1) kompetencje związane ściśle z działalnością Sejmu:
- inicjatywa ustawodawcza,
- składanie sprawozdań ze swej działalności przed Sejmem,
2) Kompetencje kierowniczo – koordynacyjne:
- koordynuje działalność ministrów i innych podległych sobie organów oraz nadaje kierunek ich pracy,
- uchwala roczne narodowe plany społeczno – gospodarcze,
- czuwa nad wykonaniem budżetu państwa, ma prawo wnoszenia projektów ustaw: budżetowej, o prowizorium budżetowym, o zaciąganiu długu publicznego czy o zmianie budżetu,
- sprawuje ogólne kierownictwo w dziedzinie obronności kraju i organizacji sił zbrojnych,
- kieruje pracą terenowych organów administracji państwowej,
- posiada prawo do uchylania rozporządzeń i zarządzeń wydawanych przez naczelne organy administracji specjalnej
3) kompetencje o charakterze wykonawczym w stosunku do aktów naczelnych organów władzy państwowej:
- podejmowanie wszelkich kroków zmierzających do wykonania ustaw i uchwał Sejmu - posiada prawo do wnoszenia poprawek do projektów ustaw w trakcie ich rozpatrywania przez Sejm,
14.
ABSOLUTORIUM – to pozytywne skwitowanie wykonania przez RM ustawy budżetowej. W praktyce nabiera ono szerszego znaczenia, stanowiąc polityczną ocenę działalności rządu, ale odmowa udzielenia absolutorium nie pociąga za sobą żadnych skutków prawnych, choć w sensie politycznym może oznaczą wezwanie premiera do dymisji (o ile to ten rząd wykonywał ten budżet);

gwarancją niezależności jest też niepołączność (incompatibilitas) – art. 132 – nie może piastować żadnego innego urzędu ani pełnić żadnej funkcji publicznej, z wyjątkiem tych, które są związane ze sprawowanych urzędem → nie oznacza to wymogu apolityczności;
Koabitacja, kohabitacja (fr. cohabitation - współzamieszkiwanie) - w polityce współistnienie w obrębie władzy wykonawczej - rządu i prezydenta - pochodzących z przeciwnych obozów politycznych. Sytuacja taka ma miejsce, kiedy w trakcie trwania kadencji prezydenta zostaje wybrany parlament, w którego izbie niższej przewagę uzyskuje partia opozycyjna (lub koalicja partii) w stosunku do prezydenta. Wtedy prezydent zmuszony jest powołać premiera i rząd popierany przez większość parlamentarną, a następnie współpracować z nim oraz dzielić kompetencje władzy wykonawczej.

roxanaa

15.
1. GMINA – jest prawnie zorganizowanym terytorialnym związkiem osób określonym w ustawie jako wspólnota samorządowa.

ZADANIA:
Gmina jest adresatem norm prawnych, sytuujących ją jako wyodrębniony podmiot prawa w strukturze organizacyjnej państwa.
Do zakresu działania gminy należy załatwianie lokalnych spraw publicznych, które zostały ustawowo włączone do zakresu jej działania, a także te, których ustawy nie przekazały żadnemu podmiotowi.
Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Gmina wykonuje zadania własne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, na zasadach określonych przez ustawy, korzystając z samodzielności chronionej na drodze sądowej. Przez wprowadzenie zadań obowiązkowych ustawodawca zabezpiecza ich realizację oraz zapewnia mieszkańcom gminy określony poziom zaspokojenia potrzeb publicznych.
Zadania własne gminy można podzielić na pewne kategorie, a mianowicie zadania z zakresu:
- infrastruktury technicznej gminy (gminne drogi, ulice, mosty, place, wodociągi, kanalizacja, usuwanie i oczyszczanie ścieków komunalnych; utrzymywanie czystości, utrzymywanie urządzeń sanitarnych; wysypiska oraz utylizacja odpadów komunalnych; zaopatrzenie w energię elektryczną i cieplną;
komunalne budownictwo mieszkaniowe; lokalny transport zbiorowy; targowiska i hale targowe; gminne obiekty i urządzenia użyteczności publicznej oraz obiekty administracyjne);
- infrastruktury społecznej (ochrona zdrowia, pomoc społeczna, oświata, kultura, kultura fizyczna);
- porządku i bezpieczeństwa publicznego (organizacja ruchu drogowego, porządek publiczny, ochrona przeciwpożarowa, bezpieczeństwo sanitarne);
- ładu przestrzennego i ekologicznego (planowanie przestrzenne, gospodarka terenami, ochrona środowiska).
Gmina wykonuje zadania własne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, na zasadach określonych przez ustawy, korzystając z samodzielności chronionej na drodze sądowej. Samodzielność zadaniowa gminy jest ustawowo ograniczona poprzez wprowadzenie instytucji obowiązkowych zadań własnych. Gmina nie może uchylić się od ich wykonania, jeśli tak stanowi ustawa. Zaspokojenie potrzeb publicznych nie może bowiem zależeć od swobodnej oceny aktualnego składu osobowego organów gminy. Przez wprowadzenie zadań obowiązkowych ustawodawca zabezpiecza ich realizację oraz zapewnia mieszkańcom gminy określony poziom zaspokojenia potrzeb publicznych.
Gmina wykonuje ponadto zadania zlecone z zakresu administracji rządowej. Są to zadania „obce\" w tym sensie, że pochodzą od innego podmiotu administracji, jakim jest państwo. Gmina wykonuje te zadania po zapewnieniu środków finansowych przez administrację rządową. O ile ustawa tak stanowi, gmina jest obowiązana do wykonywania takich zadań. Gmina może ponadto wykonywać zadania zlecone dobrowolnie, na podstawie porozumienia z właściwym organem administracji rządowej.
Całość zadań administracji publicznej z różnych tytułów przysługujących gminie realizowana jest z znacznej części przez wydawanie decyzji administracyjnych.
Pierwotnym adresatem norm kompetencyjnych jest w gminie wspólnota samorządowa, którą z mocy prawa tworzą mieszkańcy gminy. Wspólnota samorządowa podejmuje rozstrzygnięcia bezpośrednio w głosowaniu wyborczym oraz w referendum, a także za pośrednictwem organów gminy.

REFERENDUM GMINNE
Referendum jest sposobem bezpośredniego sprawowania władzy w sprawach ważnych dla gminy. W referendum mogą brać udział mieszkańcy gminy uprawnieni do głosowania. Zgodnie z przepisami ordynacji wyborczej do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw są to obywatele polscy, którzy ukończyli 18 lat. Osoby te powinny zamieszkiwać w miejscowości położonej na terenie gminy, pod oznaczonym adresem, z zamiarem stałego przebywania.
Referendum jest ważne, jeśli wzięło w nim udział co najmniej 30% uprawnionych. Ustawa o samorządzie gminnym przewiduje instytucję konsultacji z mieszkańcami gminy w wypadkach przewidzianych ustawą oraz w innych sprawach ważnych dla gminy.

RADA GMINY
Zakres działania rady gminy obejmuje najważniejsze sprawy wspólnoty samorządowej oraz funkcjonowania jej władz.
Rada gminy wybiera ze swego składu przewodniczącego oraz od l do 3 wiceprzewodniczących. Funkcji tych nie można łączyć ze stanowiskiem wójta lub burmistrza (prezydenta). Ustawa gminna nie zalicza przewodniczącego do organów gminy. Jego ustawowo określoną kompetencją jest zwoływanie sesji rady gminy, a także organizowanie pracy rady i prowadzenie jej obrad.
Rada z uwagi na swój społeczny (ale wynagradzany) charakter nie może obradować ciągle. Jej charakter pracy jest sesyjny, a sesje są czasowo ograniczone. Ze względu na szeroki zakres zadań rady istnieje potrzeba przekazywania części jej zadań innym organom do rozstrzygania.
Istotną rolę w tym zakresie odgrywają komisje - organy wewnętrzne rady. Ich istnienie, przedmiot działania oraz skład osobowy zależą w zasadzie od uznania rady, która może powołać komisje stałe, z których jedna o charakterze obligatoryjnym jest nazwana w ustawie

WÓJT
Wójt jest organem wykonawczym gminy. Kadencja wójta rozpoczyna się w dniu rozpoczęcia kadencji rady gminy lub wyboru go przez radę gminy i upływa z dniem upływu kadencji rady gminy.
Mandatu wójta nie można łączyć z mandatem wójta lub funkcją jego zastępcy w innej gminie; z członkostwem w organach jednostek samorządu terytorialnego, w tym w gminie, w której jest wójtem; z zatrudnieniem w
administracji rządowej; z mandatem posła lub senatora.
Wójt wykonuje uchwały rady gminy oraz zadania gminy określone przepisami prawa. Do zadań wójta należy w szczególności: przygotowywanie projektów uchwał rady oraz określanie sposobu ich wykonywania, gospodarowanie mieniem komunalnym, wykonywanie budżetu, zatrudnianie i zwalnianie swoich zastępców, kierowników gminnych jednostek organizacyjnych oraz wykonywanie zadań zleconych z zakresu administracji rządowej.
Wójt realizując zadania własne gminy podlega wyłącznie radzie gminy, która decyduje o kierunkach jego działania. W zakresie wykonywania zadań zleconych administracji rządowej wójt podlega także wojewodzie. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta) jest kierownikiem urzędu gminy; reprezentuje gminę jednoosobowo na zewnątrz; kieruje bieżącymi sprawami gminy.
Wójt wykonuje swe zadania przy pomocy urzędu gminy, którego jest kierownikiem i któremu nadaje w drodze zarządzenia regulamin organizacyjny, określający organizację i zasady funkcjonowania urzędu.
Zadania gminy wykonywane są w różnych formach, również w formie decyzji administracyjnych, nazwanych w ustawie decyzjami w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej. Kompetencje do ich wydawania, zarówno w zakresie spraw własnych, jak i zleconych, ustawa o samorządzie gminnym przyznaje wójtowi lub burmistrzowi. Wójt lub burmistrz mogą upoważnić swoich zastępców lub innych pracowników urzędu gminy do wydawania decyzji.

ORAGANY W POMOCNICZYCH JEDNOSTKACH PODZIAŁU GMINY
Gmina jest podzielona terytorialnie na jednostki pomocnicze, takie jak sołectwa na obszarach wiejskich, a dzielnice czy osiedla w miastach, wreszcie miasta na terenie gminy. Zasady tworzenia jednostek pomocniczych ustala statut gminy. Organizację i zakres działania sołectwa, dzielnicy lub osiedla ustala rada gminy indywidualnie w formie odrębnego statutu.

2. POWIAT - przez powiat należy rozumieć lokalną wspólnotę samorządową oraz odpowiednie terytorium. Powiat, tak jak gmina, ma wymiar społeczny. Kwalifikacja mieszkańców jako wspólnoty następuje z mocy prawa. Przynależność do wspólnoty nie jest zatem uzależniona ani od rozstrzygnięcia organów powiatu, ani od woli mieszkańców.
Z uwagi na to, że powiat jest podmiotem o charakterze terytorialnym, drugim jego elementem jest obszar. W tym zakresie powiaty stały się w zasadzie sukcesorami dawnych rejonów administracyjnych, należących do systemu organów administracji rządowej.
Ustawa o samorządzie powiatowym ustanawia dwie kategorie powiatów. Powiat jest zasadniczą jednostką podziału terytorialnego, która obejmuje całe obszary graniczących z sobą gmin (powiat ziemski) albo cały obszar miasta (miasto na prawach powiatu). Przy tworzeniu, łączeniu, podziale, znoszeniu powiatów i ustalaniu ich granic należy dążyć do tego, aby powiat obejmował obszar możliwie jednorodny ze względu na układ osadniczy i przestrzenny oraz więzi społeczne i gospodarcze, zapewniające zdolność wykonywania zadań publicznych.

ZADANIA:
powiat wykonuje zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie:
- infrastruktury technicznej (transport i drogi publiczne, gospodarka nieruchomościami, utrzymanie powiatowych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej),
- infrastruktury społecznej (edukacja publiczna, promocja i ochrona zdrowia, pomoc społeczna, polityka prorodzinna, wspieranie osób niepełnosprawnych, kultura i ochrona dóbr kultury, kultura fizyczna i turystyka, przeciwdziałanie bezrobociu oraz aktywizacja lokalnego rynku pracy, ochrona praw konsumenta, promocja powiatu, współpraca z organizacjami pozarządowymi),
- porządku i bezpieczeństwa publicznego (porządek publiczny i bezpieczeństwo obywateli, ochrona przeciwpowodziowa, przeciwpożarowa i zapobieganie innym nadzwyczajnym zagrożeniom życia i zdrowia ludzi, obronność, wykonywanie zadań powiatowych służb, inspekcji i straży),
- ładu przestrzennego i ekologicznego (geodezja, kartografia i kataster, zagospodarowanie przestrzenne i nadzór budowlany, gospodarka wodna, rolnictwo, leśnictwo i rybactwo śródlądowe, ochrona środowiska).
Ustawy mogą także określać niektóre sprawy należące do zakresu działania powiatu jako zadania z zakresu administracji rządowej, wykonywane przez powiat. Powiat wykonuje
ustawowe zadania w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

WŁADZE POWIATU
Pierwotnym adresatem norm kompetencyjnych jest w powiecie wspólnota samorządowa, którą z mocy prawa tworzą mieszkańcy powiatu.
REFERENDUM POWIATOWE
Referendum jest sposobem bezpośredniego sprawowania władzy w sprawach ważnych dla powiatu. W referendum mogą brać udział mieszkańcy powiatu uprawnieni do głosowania. Zgodnie z przepisami ordynacji wyborczej do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw są to obywatele polscy, którzy ukończyli 18 lat.
W referendum mieszkańcy wyrażają w drodze głosowania swoją wolę:
- co do sposobu rozstrzygania sprawy dotyczącej wspólnoty,
- w sprawie z zakresu zadań i kompetencji organów powiatu,
- lub w sprawie odwołania rady powiatu.
Ustawa powiatowa oraz ustawa o referendum lokalnym przewidują wyłączność referendum w sprawie odwołania rady powiatu przed upływem kadencji. Referendum może być także przeprowadzone we wszystkich sprawach z zakresu właściwości powiatu. Decyduje o tym rada powiatu, jeśli przeprowadza referendum z własnej inicjatywy. Mieszkańcy powiatu uprawnieni do głosowania decydują o przeprowadzeniu referendum, jeśli zgodna z prawem
inicjatywa zdobędzie poparcie co najmniej 10% uprawnionych do głosowania mieszkańców.
Referendum w sprawie odwołania rady powiatu przed upływem kadencji można przeprowadzić nie wcześniej niż po upływie 12 miesięcy od dnia wyborów lub od dnia ostatniego referendum w sprawie odwołania rady powiatu przed upływem kadencji i nie później niż na 6 miesięcy przed upływem kadencji.
Referendum jest ważne, jeśli wzięło w nim udział co najmniej 30% uprawnionych.

RADA POWIATU
Artykuł 12 ustawy powiatowej określa zakres wyłącznej właściwości rady.
Należą tu sprawy:
- organizacyjne (uchwalanie statutu powiatu; tworzenie, przekształcanie i likwidacja jednostek organizacyjnych oraz wyposażanie ich w majątek; podejmowanie uchwał w sprawach współdziałania z innymi powiatami i gminami, jeżeli jest to związane z koniecznością wydzielenia majątku);
- planistyczne (uchwalanie budżetu powiatu);
- finansowo-majątkowe (podejmowanie uchwał w sprawach wysokości podatków i opłat w granicach określonych ustawami; podejmowanie uchwał w sprawach majątkowych powiatu dotyczących: zasad nabycia, zbycia i obciążania nieruchomości oraz ich wydzierżawiania lub wynajmowania na okres dłuższy niż trzy lata, o ile ustawy szczególne nie stanowią inaczej; emitowanie obligacji oraz określanie zasad ich zbywania, nabywania i wykupu; zaciąganie
długoterminowych pożyczek i kredytów; ustalanie maksymalnej wysokości pożyczek i kredytów krótkoterminowych zaciąganych przez zarząd oraz maksymalnej wysokości pożyczek i poręczeń udzielanych przez zarząd w roku budżetowym; zobowiązania w zakresie podejmowania inwestycji i remontów o wartości przekraczającej granicę ustalaną corocznie przez radę; tworzenie i przystępowanie do związków, stowarzyszeń, fundacji i spółdzielni oraz ich rozwiązywanie lub występowanie z nich; tworzenie i przystępowanie do spółek, ich rozwiązywanie i występowanie z nich oraz określania zasad wnoszenia wkładów oraz obejmowania, nabywania i zbywania udziałów i akcji; wydzielanie majątku na współdziałanie z innymi powiatami i z gminami; tworzenie, przekształcanie i likwidacja jednostek organizacyjnych powiatu oraz wyposażanie ich w majątek;
- osobowe (wybór i odwoływanie zarządu powiatu; powoływanie i odwoływanie na wniosek starosty sekretarza oraz skarbnika powiatu);
- kierowniczo-kontrolne (stanowienie o kierunkach działania zarządu powiatu oraz przyjmowanie sprawozdań z jego działalności, w tym z działalności finansowej; rozpatrywanie sprawozdania z wykonania budżetu oraz podejmowanie uchwały w sprawie udzielenia lub nieudzielenia absolutorium zarządowi z tego tytułu);
- inne (takie, jak podejmowanie uchwał w sprawach herbu i flagi powiatu).
Rada powiatu wybiera ze swego składu przewodniczącego oraz od l lub 2 wiceprzewodniczących. Funkcji tych nie można łączyć ze stanowiskiem członka zarządu powiatu. Ustawa powiatowa nie zalicza przewodniczącego rady do organów powiatu. Jego ustawowym wyłącznym zadaniem jest organizowanie pracy rady oraz prowadzenie jej obrad.
Rada z uwagi na swój społeczny (ale wynagradzany pieniężnie) charakter nie może obradować ciągle. Jej charakter pracy jest sesyjny, a sesje są czasowo ograniczone. Z uwagi na szeroki zakres zadań rady istnieje potrzeba przekazywania części jej zadań innym organom do rozstrzygania - z wyłączeniem spraw zastrzeżonych do właściwości rady; do zaopiniowania, bądź opracowania projektu rozstrzygnięcia - we wszystkich sprawach.

ZARZĄD POWIATU
Zarząd jest organem wykonawczym powiatu. W skład zarządu powiatu wchodzą starosta jako przewodniczący oraz pozostali członkowie w liczbie od 3 do 4 osób, w tym wicestarosta, wybrani przez radę powiatu ze swego grona bądź spoza składu rady. Członkostwa w zarządzie nie można łączyć z członkostwem w organie samorządu gminy i województwa oraz z zatrudnieniem w administracji rządowej, a także z mandatem posła albo senatora.
Zarząd wykonuje uchwały rady powiatu oraz zadania powiatu określone przepisami prawa. Do zadań zarządu należy w szczególności: przygotowywanie projektów uchwał rady, wykonywanie uchwał rady, gospodarowanie mieniem powiatu, wykonywanie budżetu powiatu, zatrudnianie i zwalnianie kierowników jednostek organizacyjnych powiatu z zastrzeżeniem, że szczególne warunki lub zasady powoływania, odwoływania oraz tryb zatrudniania i zwalniania kierowników powiatowych służb, inspekcji i straży oraz jednostek organizacyjnych powiatu określa odrębna ustawa. Zarząd realizując zadania powiatu podlega wyłącznie radzie powiatu, która stanowi o kierunkach działania zarządu.
Zarząd wykonuje zadania powiatu przy pomocy starostwa powiatowego, kierowników powiatowych służb, inspekcji i straży oraz jednostek organizacyjnych powiatu, które wspólnie tworzą powiatową administrację zespoloną.

STAROSTA
Starosta organizuje pracę zarządu powiatu jako jego przewodniczący i starostwa powiatowego jako jego kierownik; jest zwierzchnikiem służbowym pracowników starostwa i kierowników jednostek organizacyjnych powiatu oraz zwierzchnikiem powiatowych służb, inspekcji i straży; kieruje bieżącymi sprawami powiatu oraz reprezentuje powiat na zewnątrz.
Starosta jako zwierzchnik powiatowych służb, inspekcji i straży, powołuje i odwołuje kierowników tych jednostek w uzgodnieniu z wojewodą zatwierdza programy ich działania, uzgadnia wspólne działanie tych jednostek na obszarze powiatu, w sytuacjach szczególnych kieruje wspólnymi działaniami, zleca w uzasadnionych przypadkach przeprowadzenie kontroli.
Staroście przysługuje kompetencja podejmowania działań o charakterze doraźnym, w sprawach nie cierpiących zwłoki, związanych z zagrożeniem interesu publicznego, zagrażających bezpośrednio zdrowiu i życiu oraz w sprawach mogących spowodować znaczne straty materialne, z wyłączeniem możliwości wydawania przepisów porządkowych.

3. WOJEWODZTWO - województwo oznacza: jednostkę samorządu terytorialnego - regionalną wspólnotę samorządową, największą jednostkę zasadniczego podziału terytorialnego kraju w celu wykonywania administracji publicznej.
Województwo, tak jak gmina i powiat, ma wymiar społeczny. Kwalifikacja mieszkańców województwa jako wspólnoty następuje z mocy prawa. Przynależność do wspólnoty nie jest zatem uzależniona ani od rozstrzygnięcia organów województwa, ani od woli mieszkańców.
Z uwagi na to, że województwo jest podmiotem o charakterze terytorialnym, drugim jego elementem jest obszar.

ZADANIA:
Regionalne usytuowanie samorządu województwa sprawia, że jest on właściwy w sprawach określania strategii rozwoju województwa, realizowanej przez programy wojewódzkie, uwzględniającej zgodnie z ustawą następujące cele:
- pielęgnowanie polskości oraz rozwój i kształtowanie świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej mieszkańców,
-pobudzanie aktywności gospodarczej,
- podnoszenie poziomu konkurencyjności i innowacyjności gospodarki województwa,
- zachowanie wartości środowiska kulturowego i przyrodniczego przy uwzględnieniu potrzeb przyszłych pokoleń,
- kształtowanie i utrzymanie ładu przestrzennego.

Samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami, w szczególności w zakresie:
- infrastruktury technicznej (drogi publiczne i transport);
- infrastruktury społecznej ( edukacja publiczna, w tym szkolnictwo wyższe; promocja i ochrona zdrowia; kultura i ochrona jej dóbr; pomoc społeczna, polityka prorodzinna, kultura fizyczna i turystyka, ochrona praw konsumentów, przeciwdziałanie bezrobociu oraz aktywizacja lokalnego rynku pracy);
- bezpieczeństwa publicznego;
- ładu przestrzennego i ekologicznego (modernizacja terenów wiejskich, zagospodarowanie przestrzenne, ochrona środowiska).
Ustawy mogą także określać sprawy należące do zakresu działania województwa jako zadania z zakresu administracji rządowej, wykonywane przez zarząd województwa. Samorząd województwa wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, dysponuje mieniem wojewódzkim oraz prowadzi samodzielnie gospodarkę
finansową na podstawie budżetu.

WŁADZE SAMORZADU WOJEWODZTWA
Pierwotnym adresatem norm kompetencyjnych jest w województwie regionalna wspólnota samorządowa, którą z mocy prawa tworzą mieszkańcy województwa. Wspólnota samorządowa podejmuje rozstrzygnięcia w głosowaniu powszechnym (w głosowaniu wyborczym oraz w referendum), a także za pośrednictwem organów województwa.

REFERENDUM WOJEWODZKIE
Referendum jest sposobem bezpośredniego sprawowania władzy w sprawach ważnych dla województwa. W referendum mogą brać udział mieszkańcy województwa uprawnieni do głosowania. Zgodnie z przepisami ordynacji wyborczej do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw są to obywatele polscy, którzy ukończyli 18 lat.
Zasięg przedmiotowy kompetencji referendum wojewódzkiego jest taki sam dla wszystkich jednostek samorządu terytorialnego.
Ustawa o referendum lokalnym przewiduje wyłączność referendum w sprawie odwołania sejmiku województwa przed upływem kadencji. Referendum wojewódzkie może być także przeprowadzone w każdej ważnej dla województwa sprawie mieszczącej się w zakresie jego zadań. Decyduje o tym sejmik województwa, jeśli przeprowadza referendum z własnej inicjatywy. Mieszkańcy województwa uprawnieni do głosowania decydują o przeprowadzeniu referendum, jeśli zgodna z prawem inicjatywa zdobędzie poparcie co najmniej 1/20 uprawnionych. Jeśli ten wymóg zostanie spełniony, wówczas właściwy organ obowiązany jest przeprowadzić referendum. Referendum jest ważne, jeśli wzięło w nim udział co najmniej 30% uprawnionych.

SEJMIK WOJEWODZTWA
Zakres działania sejmiku województwa obejmuje najważniejsze sprawy regionalnej wspólnoty samorządowej oraz funkcjonowania jej władz.
Sejmik województwa wybiera ze swego składu przewodniczącego oraz nie więcej niż 3 wiceprzewodniczących. Funkcji tych nie można łączyć ze stanowiskiem członka zarządu województwa. Ustawa wojewódzka nie zalicza przewodniczącego sejmiku do organów województwa. Jego ustawowym zadaniem jest organizowanie pracy sejmiku oraz prowadzenie jego obrad. Przewodniczący sejmiku może powierzyć wykonywanie tych czynności jednemu z wiceprzewodniczących sejmiku województwa.

Sejmik województwa z uwagi na swój społeczny (mimo wynagrodzeń pieniężnych) charakter nie może obradować ciągle. Jego charakter pracy jest sesyjny, a sesje są czasowo ograniczone. Z uwagi na szeroki zakres zadań sejmiku istnieje potrzeba przekazywania części jego zadań innym organom do rozstrzygania - z wyłączeniem spraw zastrzeżonych do wyłącznej właściwości sejmiku; do zaopiniowania bądź opracowania projektu rozstrzygnięcia
- we wszystkich sprawach.

ZARZAD WOJEWODZTWA
Zarząd jest organem wykonawczym województwa. W skład pięcioosobowego zarządu województwa wchodzą marszałek województwa jako przewodniczący, jeden lub dwóch wicemarszałków oraz pozostali członkowie. Marszałek oraz pozostali członkowie zarządu mogą być wybrani także spoza składu sejmiku.

Zarząd województwa wykonuje zadania województwa nie zastrzeżone na rzecz sejmiku województwa i wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnych. Do zadań zarządu województwa należy w szczególności: wykonywanie uchwał sejmiku województwa; gospodarowanie mieniem województwa, w tym wykonywanie praw z akcji i udziałów posiadanych przez województwo; przygotowywanie projektu i wykonywanie budżetu województwa; przygotowywanie projektów strategii rozwoju województwa, planu zagospodarowania przestrzennego i programów wojewódzkich oraz ich wykonywanie; organizowanie współpracy ze strukturami samorządu regionalnego w innych krajach i z międzynarodowymi zrzeszeniami regionalnymi; kierowanie, koordynowanie i kontrolowanie działalności wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnych, w tym powoływanie i odwoływanie ich kierowników; uchwalanie regulaminu organizacyjnego urzędu marszałkowskiego.
Zarząd województwa wykonuje zadania województwa przy pomocy urzędu marszałkowskiego i wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnych lub wojewódzkich osób prawnych.

MARSZAŁEK WOJEWODZTWA
Marszałek województwa organizuje pracę zarządu województwa jako jego przewodniczący i urzędu marszałkowskiego jako jego kierownik; jest zwierzchnikiem służbowym pracowników urzędu marszałkowskiego i kierowników wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnych.

Marszałkowi przysługuje kompetencja podejmowania działań o charakterze doraźnym, w sprawach nie cierpiących zwłoki, związanych z bezpośrednim zagrożeniem interesu publicznego, zagrażających bezpośrednio zdrowiu i życiu oraz w sprawach mogących spowodować znaczne straty materialne.

Zadania województwa wykonywane są w różnych formach, również w formie decyzji administracyjnych, nazwanych w ustawie decyzjami w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej. Ustawa wojewódzka przyznaje marszałkowi kompetencje do ich wydawania

roxanaa

17.
Charakter mandatu przedstawicielskiego. Wybrani do Sejmu posłowie i do Senatu senatorowie są przedstawicielami narodu. Posiadają tzw. mandat przedstawicielski, a więc coś w rodzaju pełnomocnictwa, które pretenduje ich do sprawowania urzędu). Mandat poselski i senatorski na trzy cechy:
• jest mandatem generalnym (poseł/senator wyraża wolę narodu, a w swej działalności powinien się kierować dobrem obywateli);
• jest mandatem niezależnym (posła/senatora nie obowiązują instrukcje wyborców);
• jest nieodwołalny (posła/senatora nie można odwołać z pełnionej funkcji);
Nie można być jednocześnie posłem i senatorem. Art. 103 mówi o tym, że mandatu poselskiego/senatorskiego nie można łączyć ze:
• stanowiskiem prezesa Narodowego Banku Polskiego
• stanowiskiem prezesa Najwyższej Izby Kontroli
• stanowiskiem Rzecznika Praw Obywatelskich
• Rzecznika Praw Dziecka i ich zastępców
• stanowiskiem członka Rady Polityki Pieniężnej
• stanowiskiem członka Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji
• stanowiskiem ambasadora
• z zatrudnieniem z Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu, Kancelarii Prezydenta lub administracji rządowej
• ze stanowiskiem sędziego
• ze stanowiskiem prokuratora
• urzędnika służby cywilnej
• żołnierza w służbie czynnej
• funkcją policjanta
• oraz funkcjonariusza służb ochrony państwa
Z funkcją posła lub senatora związany jest przywilej immunitetu parlamentarnego. Posłowi/senatorowi zapewnia on nietykalność osobistą oraz zwalnia z odpowiedzialności sądowej. Zgodnie z art. 105 poseł/senator nie może być pociągnięty do odpowiedzialności za swoją działalność, wchodzącą w zakres sprawowania przez niego mandatu ani w czasie jego trwania, ani po jego wygaśnięciu. Za swoją działalność poseł/senator odpowiada wyłącznie przed Sejmem/Senatem. W przypadku gdy zostaną naruszone prawa osób trzecich może być pociągnięty do odpowiedzialności sądowej tylko za zgodą Sejmu/Senatu. Jeśli postępowanie karne zostało wszczęte przed wyborem na posła/senatora, wówczas ulega ono zawieszeniu do czasu wygaśnięcia mandatu. Poseł/senator może sam wyrazić zgodę na pociągnięcie go do odpowiedzialności karnej. Jeśli osoba pełniącą funkcję posła/senatora zostanie przyłapana na gorącym uczynku, wówczas może być zatrzymana pod warunkiem, gdy jest to niezbędne dla dobra postępowania. O zatrzymaniu posła/senatora powiadamia się bezzwłocznie Marszałka Sejmu/Marszałka Senatu. Może on nakazać zwolnienie zatrzymanego. Poseł/senator nie może prowadzić działalności gospodarczej, jeśli osiągane korzyści majątkowe pochodzą ze skarbu państwa lub z budżetu organów samorządowych. Jeśli ten zapis konstytucyjny zostanie załamany, poseł/senator może zostać pociągnięty do odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu. Ten zakaz nie dotyczy członków Rady Ministrów i sekretarzy stanu rządowej administrac
18.
Akt normatywny – jest to każdy tekst zawierający normy postępowania (J. Jabłońska-Bonca 2000). Akt normatywny, akt organu państwa lub innego upoważnionego podmiotu (np. organu organizacji społecznej), wydany na podstawie konstytucyjnie lub ustawowo przyznanych uprawnień, skierowany do określonych adresatów ( Smolski i inni 1999).

Warunki ważności aktu normatywnego: wydanie przez właściwy organ w przepisanym trybie, zgodność z aktami wyższej rangi oraz tzw. promulgacja, czyli ogłoszenie w specjalnym wydawnictwie (np. Dzienniku Ustaw RP lub Monitorze Polskim).

Akty normatywne powszechnie obowiązujące nie mogą wejść w życie bez ich ogłoszenia (z wyjątkiem prawa miejscowego – są ogłaszane w Dzienniku Ustaw).

Akty normatywne powszechnie obowiązujące
Akty powszechnie obowiązujące mogą być skierowane do wszystkich kategorii podmiotów na terytorium państwa.

Akty obowiązujące na terenie całego kraju:

a) Konstytucja Rzeczpospolitej Polski
b) Ustawy
- Rozporządzenie z mocą ustawy Prezydenta zatwierdzone przez Sejm (stan wojenny)
- Ratyfikowane umowy międzynarodowe za zgodą ustawy
- Ratyfikowane umowy międzynarodowe bez upoważnienia ustawy
c) Rozporządzenia stanowione przez:
- Prezydenta RP
- Radę Ministrów
- Prezesa Rady Ministrów
- Ministra kierującego działem administracji rządowej
- Przewodniczącego komitetu w składzie Rady Ministrów
- KRRiT
d) Układy zbiorowe pracy, Umowy Rady Ministrów z Kościołami nierzymskokatolickimi, Regulaminy Sejmu i Senatu

Akty o ograniczonym terytorialnie zasięgu:

a) Akty prawa miejscowego
- Uchwały rad samorządu terytorialnego
- Akty normatywne terenów organów administracji rządowej

. Akty normatywne wewnętrznie obowiązujące
Akty wewnętrzne obowiązują tylko jednostki organizacyjnie podlegle organowi państwa wydającemu te akty. Nie mogą one stanowić podstawy decyzji wobec obywateli, osób prawnych oraz innych podmiotów, których prawa i obowiązki mogą być regulowane wyłącznie w aktach normatywnych powszechnie obowiązujących.

a) Regulamin Zgromadzenia Narodowego
b) Uchwały Sejmu (niektóre)
c) Uchwały Senatu (niektóre)
d) Zarządzenia Prezydenta RP
e) Uchwały Rady Ministrów (niektóre)
f) Zarządzenia Prezesa Rady Ministrów (niektóre)
g) Zarządzenia Ministrów (niektóre)
h) Niektóre akty innych centralnych organów państwowych

19.
Pojęcie aktu administracyjnego
„Akt administracyjny jest podstawową i tradycyjną formą działania administracji, podobnie jak wyrok jest typową formą działania sądu, a akt normatywny - działalności parlamentu.”
Akt administracyjny jest opartym na przepisach prawa administracyjnego władczym, jednostronnym oświadczeniem woli organu administracji publicznej, które określa sytuację prawną (prawa i obowiązki) konkretnie wskazanego adresata w indywidualnie oznaczonej sprawie. Cechę tę określa się mianem podwójnej konkretności aktu administracyjnego - konkretny adresat i konkretna sprawa. Ta cecha pozwala na odróżnienie aktów administracyjnych od aktów normatywnych, które cechują się generalnym określeniem adresata i abstrakcyjnym określeniem sytuacji. W aktach administracyjnych adresat z zasady jest określony imiennie, nie oznacza to jednak, że adresatem aktu administracyjnego musi być tylko jedna osoba - może to być kilka podmiotów, jednak zawsze konkretnie oznaczonych. Może nim być obywatel lub inny podmiot prawa publicznego lub prywatnego.
Celem aktu administracyjnego jest wywołanie skutków prawnych (tworzy on, zmienia, przekształca prawa i obowiązki) na podstawie obwiązujących przepisów prawnych. Zdarza się że wywołuje skutki również w sferze innych działów prawa (np. w sferze prawa cywilnego). Przykładowo, decyzja wywłaszczeniowa przenosi własność nieruchomości i choć jest aktem administracyjnym, to zasadnicze skutki wywołuje w sferze prawa rzeczowego.
Wydawanie aktów administracyjnych (postępowanie administracyjne), jest szczegółowo uregulowany w kodeksie postępowania administracyjnego. „Każdy akt administracyjny musi być wydany na podstawie i w celu wykonania obowiązującego prawa. Powinien być wydany przez organ rzeczowo i miejscowo właściwy, zgodnie z prawem materialnym i wreszcie przy zachowaniu odpowiedniej procedury.”
Rodzaje aktów administracyjnych
Akty administracyjne mogą być klasyfikowane w różny sposób, wg różnych podziałów.
Akty deklaratoryjne i konstytutywne
Podzielone ze względu na sposób kształtowania się stosunków prawnych.
Akty deklaratoryjne
„Akt deklaratoryjny stwierdza powstanie skutków prawnych wynikających z ustawy lub innego aktu prawnego. Akty deklaratoryjne same nic nie tworzą w porządku prawnym.” . Z aktem deklaratoryjnym mamy do czynienia wówczas, gdy pewien stan rzeczy powstał z mocy samego prawa, a organ wydający akt orzeka tylko, czy dany stan zaistniał. Z tych przyczyn mówi się, że działają one ex tunc od momentu, w jakim dany stan prawny zaistniał. Akty te noszą z reguły nazwę orzeczeń, gdyż przypominają one do pewnego stopnia orzeczenia w sprawach cywilnych.
Przykładem mogą być tutaj:
• stwierdzenie nabycia obywatelstwa;
• dyplom uniwersytecki;
• stwierdzenie przyznania emerytury.
Akty konstytutywne
Akt konstytutywny posiada charakter „twórczy. „Tworzy, zmienia lub uchyla stosunek prawny, przy czym skutek prawny powstaje nie z mocy ustawy, ale z mocy aktu administracyjnego, choć wydawanego na podstawie ustawy i w celu jej wykonania.” Zatem wywołują skutki prawne dopiero od chwili ich wydania (ogłoszenia, doręczenia) – ex nunc.
Wszystkie akty wydawane w ramach uznania administracyjnego, tzw. „akty swobodne”, są aktami konstytutywnymi. Akty te z reguły noszą nazwy – zezwolenie, pozwolenie, zarządzenie, nakaz, zakaz.
Przykładem takich aktów są:
• decyzje o zmianie nazwiska;
• wydanie paszportu;
• zezwolenie na pobyt cudzoziemca;
• pozwolenie na broń;
• zakaz wywozu dóbr kultury za granicę.

Z punktu widzenia proceduralnego podział ten nie ma większego znaczenia. Ma natomiast znaczenie dla ustalenia momentu powstania skutków prawnych, czy powstają od chwili gdy zostają spełnione przesłanki (ex tunc) czy z chwilą wydania aktu (ex nunc).
Akty administracyjne zewnętrzne i akty administracyjne wewnętrzne
Podzielone ze względu na charakter stosunku organu wydającego akt do adresata tego aktu.
Akty zewnętrzne
W tej grupie znajdują się akty kierowane nie tylko do obywateli i ich organizacji, lecz również do jednostek wchodzących w skład aparatu administracyjnego lecz nie podporządkowanych organizacyjnie organowi wydającemu akt.
Przykładem mogą być tutaj akta:
• do obywateli;
• spółki z ograniczoną odpowiedzialnością;
• przedsiębiorstwa państwowego;
• zakładu administracyjnego i innych instytucji nie podporządkowanych organizacyjnie organowi wydającemu akt.
Akty administracyjne zewnętrzne mogą być wydawane w rozmaitych formach, co znajduje odbicie nie tylko w ich nazewnictwie, ale także w treści (istocie) danego aktu. Typowym przykładem takiego aktu jest decyzja administracyjna oraz pozwolenia, zezwolenia, koncesje i licencje.
Akty wewnętrzne
Skierowane są do podmiotów podległych organizacyjnie lub służbowo. Tj. do:
• organów;
• instytucji;
• pracowników podległych służbowo organowi wydającemu dany akt administracyjny.
Będą to więc akty skierowane do podległych jednostek organizacyjnych, jak również polecenia przełożonych kierowane do pracowników, których stosunek pracy ma charakter administracyjno prawny. Aktem wewnętrznym będzie np. zarządzenie premiera skierowane do wojewody. Wymienia się zazwyczaj także akty wynikające z władztwa zakładowego (np. polecenia skierowane przez dziekana do studenta).
Nie zalicza się do grupy aktów wewnętrznych tych aktów kierowanych do pracowników, które wykraczają poza zakres podległości służbowej – np. w kwestiach takich jak nawiązanie lub rozwiązanie stosunku pracy bądź zmiana tego stosunku. Te akty są traktowane jako akty zewnętrzne, nie wydaje się ich bowiem w ramach stosunku pracy, lecz zawiązuje, znosi lub przekształca stosunek pracy łączący organ z obywatelem.
„Akty zewnętrzne wydaje się [..]na podstawie kodeksu postępowania administracyjnego lub ordynacji podatkowej i służy tu ochrona sądu administracyjnego. Przy aktach wewnętrznych nie jest to wymagane. W szczególności art. 3 3 k.p.a. stanowi, iż nie stosuje się kodeksu w sprawach wynikających z:
1) nadrzędności i podległości organizacyjnej w stosunkach między organami państwowymi i innymi państwowymi jednostkami organizacyjnymi,
2) podległości służbowej pracowników organów i jednostek organizacyjnych wymienionych w pkt. 1, o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej.”
Stosunki wewnętrzne tak jak i zewnętrzne regulowane są przepisami ustawowymi i rozporządzeniami (aktami normatywnymi) przez co całkowite rozdzielenie sfery zew. i wew. jest niemożliwe. Jednakże w sferze wewnętrznej są różnego rodzaju przepisy zawarte w regulaminach i instrukcjach, które nie występują w prawie powszechnie obowiązującym.
Akty administracyjne związane i akty administracyjne swobodne
Podzielone ze względu na zakres prawnej regulacji warunków wydania aktu.
Akty administracyjne związane, to takie akty, których warunki podjęcia zostały wyraźnie określone normami prawa.
Akty administracyjne swobodne, to takie, których warunki wydania nie są przez prawo w ogóle określone lub też określone zostały w sposób mało wyczerpujący. Będzie oparty w większej lub mniejszej mierze na tzw. uznaniu administracyjnym, pozwalającym organowi na względnie swobodne podjęcie rozstrzygnięcia. Swoboda ta nie może być jednak nieograniczona .
Akty zależne od woli adresata i niezależne od woli adresata
Akty zależne od woli adresata, to takie, do których wydania konieczny jest uprzedni wniosek adresata o wydanie aktu. Taki akt nie może być wydany bez zgody strony.
Akty te są niemal zawsze aktami przyznającymi uprawnienia. Należy tu np. zezwolenie na wykonywanie określonego zawodu, decyzja o zmianie nazwiska.
Akty niezależne od woli adresata są wydawane z urzędu, mogą też być wydane na wniosek strony lub innej osoby. Wniosek adresata nie jest tu jednak niezbędny do wykonania aktu. Takimi aktami z reguły nakłada się obowiązki. Przykładami takich aktów mogą być: decyzja wywłaszczeniowa, nakaz rozbiórki obiektu budowlanego, decyzja o wydaleniu cudzoziemca.
„Czasami w literaturze takie akty administracyjne nazywane są dwustronnymi i jednostronnymi, co jest mylące, gdyż aktów dwustronnych, których treść jest równorzędnie ustalana przez organ i adresata, w administracji publicznej nie ma. W tym rozumieniu wszystkie akty maja charakter jednostronny, gdyż organ je wydający zawsze zachowuje pozycję nadrzędną.”
Akty wywołujące skutki cywilno prawne i akty nie wywołujące takich skutków
Akty wywołujące skutki cywilnoprawne
Wszystkie akty administracyjne wywołują skutki w dziedzinie prawa administracyjnego. Niektóre z nich mogą jednak wywoływać również skutki w dziedzinie prawa cywilnego. Przykładem takiego aktu jest decyzja wywłaszczeniowa, mocą której własność nieruchomości zostaje przeniesiona z dotychczasowego właściciela na państwo (gminę).
Akty nie wywołujące skutków cywilnoprawnych
Te akty są warunkiem do zawarcia umowy, która to właśnie wywołuje skutki cywilnoprawne. Przykładem może być decyzja o sprzedaży obywatelowi nieruchomości przez Skarb Państwa, która to decyzja poprzedza zawarcie umowy sprzedaży.
Akty pozytywne i akty negatywne
Podzielone ze wzglądu na żądania adresata (strony).
Pozytywne – to takie akty, które w całości uwzględniają żądanie adresata. Milczenie niekiedy może oznaczać akt pozytywny.
Negatywne – to takie akty, które odmawiają całkowicie lub częściowo żądaniu strony. Akt negatywny wymaga wydania przez organ aktu administracyjnego na piśmie ze stosownym uzasadnieniem. Odmowne załatwienie podania przez organ administracyjny (np. odmowa wydania prawa jazdy) jest również aktem administracyjnym, stwarza bowiem dla wnoszącego podanie pewną sytuację prawną, np. daje mu prawo wniesienia odwołania. Adresatowi takiego aktu przysługuje wyjaśnienie na piśmie i prawo odwołania się od takiego aktu.
Akty nakazujące, kształtujące, ustalające
Podzielone ze względu na treść rozstrzygnięcia sprawy.
Akty nakazujące zawierają nakazy lub zakazy, zobowiązują do określonego w nich zachowania się (czynienia, znoszenia lub zaniechania).
Akty kształtujące prawo ustanawiają, zmieniają lub znoszą konkretny stosunek prawny, określony status prawny.
Akty ustalające ustalają prawo lub prawnie istotną właściwość osoby. Akt ustalający stwierdza co według obowiązującego prawa obowiązuje w konkretnym przypadku. Jest aktem administracyjnym, ponieważ ustala sytuację prawną w sposób wiążący i przez to ma charakter regulujący.
Formy aktów administracyjnych
Do formy aktów administracyjnych można zaliczyć:
• decyzje administracyjne
• zezwolenia;
• koncesje;
• licencje.
„Niezachowanie określonej formy może spowodować nieważność aktu administracyjnego. Wyodrębnia się więc akty formalne i nieformalne. Uważa się, że akty formalne to te akty, przy których niezachowanie formy przewidzianej przepisami prawa powoduje ich nieważność.”

roxanaa

21.
Decyzja
Wg J. Bocia decyzją jest akt administracyjny stanowiący jednostronne ustalenie organu administracji publicznej o wiążących dla jednostki (i organu) konsekwencjach normy prawa administracyjnego.
Pragnę nadmienić, iż decyzje administracyjne są najbardziej rozpowszechnioną kategorią aktów administracyjnych. Należą one jednocześnie do tych aktów administracyjnych, które są najpełniej regulowane przepisami prawa administracyjnego.
Decyzje wydawane są na podstawie przepisów prawa materialnego, a tylko wyjątkowo w oparciu o przepisy procesowe, np. decyzja stwierdzająca wygaśnięcie bezprzedmiotowej decyzji.
Należy pamiętać, że decyzje przyznają lub odmawiają przyznawania uprawnienia jednostce.
Adresatem decyzji jest zawsze strona postępowania.
Przykładowe decyzje administracyjne:
• decyzja o zmianie nazwiska małoletniego dziecka ( ustawa z dnia 5 listopada 1956r. o zmianie imion i nazwisk oraz ustawa z dnia 5 marca 2005r. o zmianie ustawy o zamianie imion i nazwisk oraz….);
• decyzja w sprawach świadczeń pomocy społecznej (ustawa z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej).
Decyzje o szczególnej nazwie
Zezwolenie
„Zezwolenie jest formą aktu administracyjnego ustalającego uprawnienia w sferze prawa administracyjnego lub wyrażającego zgodę na dokonanie przedsięwzięcia lub podjęcie czynności dopuszczonej normami prawa administracyjnego.”
Art.75 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej z dnia 2 lipca 2004 r. zawiera katalog pozycji, na które wymagane jest zezwolenie:
• w specjalnych strefach ekonomicznych;
• w prawie o ruchu drogowym (np. na kierowanie tramwajem);
• w prawie bankowym;
• w prawie lotniczym;
• w prawie farmaceutycznym;
• w prawie pocztowym.
Zdarza się, że ustawodawca przyjmuje dla tej formy aktu administracyjnego inne określenia, na przykład pozwolenie, karta, zgoda.
Przykładem jest tutaj:
• pozwolenie na budowę lub rozbiórkę obiektu budowlanego;
• pozwolenie na kierowanie tramwajem.
Zezwolenia wydawane są na czas nieokreślony lub nieoznaczony.
Zezwolenia na działalność, dla której określono szczególne warunki jej wykonywania, mogą być cofnięte w przypadku nieprzestrzegania tych warunków przez osobę korzystającą z zezwolenia
22
Ugoda administracyjna

Ugoda jest pisemnym porozumieniem zawartym między stronami postępowania administracyjnoprawnego, przed organem pierwszej lub drugiej instancji, przed którym toczy się postępowanie administracyjne i zatwierdzonym przez ten organ po skontrolowaniu jego prawidłowości. Element pierwszy ugody wymaga zaistnienia porozumienia, co znacza, że strony postępowania muszą złożyć wzajemnie sobie odpowiadające oświadczenia woli. To z kolei wymaga sprzeczności interesów stron, a więc istnienia sporu pomiędzy stronymi postępowania, zob. też art. 13 § 1 KPA
art. 13 KPA
§ 1. Sprawy, w których uczestniczą strony o spornych interesach, mogą być załatwiane w drodze ugody sporządzonej przed organem administracji publicznej (ugoda administracyjna).
§ 2. Organ administracji publicznej, przed którym toczy się postępowanie w sprawie, powinien w tych przypadkach podejmować czynności skłaniające strony do zawarcia ugody.
[schowaj]
.
Z ugodą administracyjną wiążą się następujące problemy:
• przesłanki skutecznej ugody administracyjnej,
• skutki zawarcia ugody administracyjnej.
23.
Porozumienie administracyjne należąca do niewładczych form działania administracji dwustronna lub wielostronna czynność prawna z zakresu prawa administracyjnego, dokonywana przez podmioty wykonujące administrację publiczną, a dochodząca do skutku na podstawie zgodnych oświadczeń woli tych podmiotów. Przedmiotem porozumienia są zobowiązania (ale nie w sensie cywilno- prawnym) dotyczące realizacji zadań ze sfery administracji publicznej. Porozumienia przewidują bądź wspólne wykonanie zadań nałożonych na podmioty będące stronami porozumienia, bądź przeniesienie pewnych zadań z jednego podmiotu na drugi. Porozumienie administracyjne od czynności cywilno- prawnych odróżnia przede wszystkim jego przedmiot, który leży w sferze prawa administracyjnego a nie cywilnego. Stronami porozumienia administracyjnego mogą być wszelkie podmioty prawa administracyjnego, czyli też jednostki nie posiadające osobowości prawne. Zakres uprawnień obowiązków objętych porozumieniem musi leżeć w zakresie samodzielnego decydowania podmiotów zawierających porozumienie. Oznacza to, że porozumienia mogą być zawierane tylko w takiej sferze działania organów państwa, w której są one samodzielne.
Instytucja porozumienia administracyjnego może stać się formą szeroko stosowaną:
• tzw. porozumienia międzygminne,
• porozumienie o wykonywanie zadań z zakresu administracji rządowej,
• uzgodnienie treści aktu między organami.
Działalność administracji oparta na prawie cywilnym dotyczy przede wszystkim tej sfery, w której administracja zajmuje się sprawami gospodarczymi, dokonuje pewnych świadczeń na rzecz społeczeństwa, organizuje zaspokojenie określonych potrzeb. Administracja wykorzystuje instytucje prawa cywilnego zasadniczo w dwóch celach: uzyskiwanie niezbędnego wolumenu dóbr dla utrzymania aparatu administracyjnego i możliwości świadczeń rzeczowych na rzecz społeczeństwa przez ten aparat. Drugim celem jest zapewnienie usług i świadczeń o podstawowym znaczeniu społecznym, których dostarczenie stanowi obowiązek administracji publicznej. Umowy w administracji są często powiązane z działaniami o innym charakterze. Czasami poprzedza je akt administracyjny wywołujący pośrednio skutki cywilnoprawne albo akt powodujący bezpośrednio skutki cywilnoprawne.
Nie stanowi porozumienia administracyjnego czynność polegająca na uzgodnieniu treści aktu normatywnego lub aktu administracyjnego między organami administracji, przed jego wydaniem, mimo że przepisy wymagają, by dany akt został wydany w porozumieniu z innym organem. Tego typu porozumienie jest jedynie uzgodnieniem treści aktu między organami, np. zaliczenie drogi do kategorii dróg powiatowych następuje w drodze uchwały rady powiatu w porozumieniu z zarządem województwa, po zasięgnięciu opinii wójtów gmin, na których obszarze przebiega droga.
Rozpatrując porozumienie administracyjne w płaszczyźnie prawnej, dostrzec można pewne podobieństwa do czynności cywilnoprawnych. Do grup tych podobieństw należą: swoboda podjęcia decyzji w sprawie współdziałania, równość stron, brak podległości służbowej czy organizacyjnej stron. Zasadnicza różnica między tymi czynnościami dotyczy przedmiotu współdziałania. Przedmiotem porozumienia są zawsze sprawy leżące w sferze prawa administracyjnego, a nie cywilnego.
24.
obiekt fizjograficzny - wyodrębniony składnik środowiska geograficznego, w szczególności: nizinę, wyżynę, wzgórze, pasmo górskie, górę, szczyt góry, przełęcz, dolinę, kotlinę, jaskinię, rzekę, kanał, jezioro, zatokę, bagno, staw, sztuczny zbiornik wodny, wodospad, las, kompleks leśny, uroczysko, półwysep, wyspę
25.
TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowy Podziału Terytorialnego Kraju) – rejestr urzędowy podziału terytorialnego kraju prowadzony przez GUS.
Został wprowadzony rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 roku (Dz. U. z 1998 r. Nr 157, poz. 1031). Rejestr terytorialny jest jawny
26.
Ustalanie i zmiana nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych ma w Polsce długą tradycję. Już w okresie międzywojennym stwierdzono potrzebę nadania tej problematyce wymiar formalnoprawny, by móc uporządkować nazwy miejscowości odziedziczone po trzech zaborach.
W tym celu uchwalono rozporządzenie (z mocą ustawy) Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 23 października 1934r. o ustalaniu nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych oraz o numeracji nieruchomości (Dz. U. Nr 94, poz. 850 z późniejszymi zmianami), które mówiło, iż w stosunkach publicznych wolno używać nazw miejscowości jedynie w brzmieniu urzędowym, ustalonym w trybie tego rozporządzenia. W 1948r. rozciągnięto ten zapis również na obiekty fizjograficzne.
Zasadę powyższą („Podmioty wykonujące zadania publiczne na terytorium RP są obowiązane używać urzędowych nazw (...)”) utrzymała także ustawa z dnia 29 sierpnia 2003 r. o urzędowych nazwach miejscowości i obiektów fizjograficznych (Dz. U. Nr 166, poz. 1612 z późn.zm.), która zastąpiła rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z 1934 r.
Ustawa ta, podobnie jak poprzednia regulacja, powierzyła czuwanie nad prawidłowością brzmienia i pisowni nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych Komisji Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych – organowi opiniodawczo-doradczemu powoływanemu każdorazowo przy ministrze właściwym do spraw administracji publicznej.
Pierwsza Komisja utworzona została w 1934r. przy Ministrze Spraw Wewnętrznych, następne: w latach 1946-1950 przy Ministrze Administracji Publicznej, w latach 1950-1975 przy Prezesie Rady Ministrów, w latach 1978-1985 przy Ministrze Administracji i Gospodarki Przestrzennej, w latach 1986-1996 przy Ministrze-Szefie Urzędu Rady Ministrów i od 1997r. przy Ministrze Spraw Wewnętrznych i Administracji.

roxanaa

27.
[link widoczny dla zalogowanych]
28.
Portal ePUAP stanowi część projektu elektronicznej Platformy Usług Administracji Publicznej, realizowanego w ramach Centrum Projektów Informatycznych MSWiA. Zadaniem portalu jest udostępnianie informacji na temat usług publicznych realizowanych drogą elektroniczną. Informacje zawarte na portalu odnoszą się do formy organizacyjno-prawnej, możliwości systemu, sposobu korzystania oraz innych kwestii związanych z platformą
29.
Istota zaufanego profilu polega na tym, iż obywatel korzystając z usług dostępnych na platformie ePUAP musi założyć swój profil. W trakcie rejestracji zobowiązany jest podać swoje dane, które zostaną zweryfikowane przy pierwszej wizycie w urzędzie, z którego usługi chciałby skorzystać. Urząd potwierdzając dane obywatela nada mu etykietę zaufanego profilu, dzięki której obywatel będzie mógł korzystać z niektórych usług na platformie ePUAP bez obowiązku posiadania kwalifikowanego podpisu elektronicznego
30.
Elektroniczna Skrzynka Podawcza (ESP) jest podstawowym komponentem Elektronicznego Urzędu Podawczego - EUP realizującego ustawowy wymóg określony w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 29.09.2005 w sprawie warunków organizacyjno-technicznych doręczania dokumentów elektronicznych podmiotom publicznym (DZ.U. 2005 Nr 200, poz. 1651). Oznacza to, że posiada funkcjonalność: "Dostępnego publicznie środka komunikacji elektronicznej służącego do przekazywania informacji w formie elektronicznej do podmiotu publicznego przy wykorzystaniu powszechnie dostępnej sieci teleinformatycznej".

roxanaa

Może się komus przydadzą Wink

Iwoneczka:)

Ale świetnie:) Miałam się za to zabierać, ale na szczęście tutaj zajrzałam:) Dzieki Roxi!!

Franekkimono

14 stron i 3 dni do egzaminu Happy

to tylko do poczytania Happy

Iwoneczka:)

A ma ktos odp na STATUS PRAWA MIEJSCOWEGO??

Franekkimono

18.STATUS PRAWA MIEJSCOWEGO.
AKTY PRAWA MIEJSCOWEGO godnie z art. 87 ustęp 2 Konstytucji RP AKTY prawa MIEJSCOWEGO są: -- źródłami powszechnie obowiązującymi. --organy samorządu terytorialnego ustanawiają akty prawa miejscowego powszechnie obowiązujące jedynie na obszarze ich działania, mogą to jednak uczynić tylko na podstawie i w granicach upoważnień ustawowych. Podmioty uprawnione do wydawania aktów prawa miejscowego:- rada gminy- rada powiatu- sejmik województwa- organy wykonawcze: wójt, burmistrz, prezydent, rada powiatu, wojewodowie i organy administracji niezespolonej .Adresatem aktów prawa miejscowego są: wszyscy członkowie wspólnoty samorządowej ( mieszkańcy), również przedsiębiorcy i instytucje działające na danym obszarze i wszystkie osoby znajdujące się na danym terytorium. Akty prawa miejscowego są prawem podustawowym ponieważ stanowione są na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie. W drodze aktów prawa miejscowego nie mogą być regulowane kwestie które są już uregulowane w ustawie.
Plain

Iwoneczka:)

Dzięki:)

diamond

16.Organy kolegialne i jednoosobowe w strukturach administracji samorządowej.
Organy kolegialne to takie, w których decyzje zapadają zespołowo, w drodze uchwały podjętej większością głosów. Do organów kolegialnych zaliczyć możemy uchwały podjętej większością głosów. Do organów kolegialnych zaliczyć możemy m.in. Radę Ministrów, Najwyższą Izbę Kontroli, Radę Radiofonii i Telewizji. W aparacie administracyjnym państwa działają oba rodzaje organów. Organy kolegialne powoływane są wszędzie tam gdzie liczy się przede wszystkim dojrzałość podejmowanych decyzji, natomiast organy jednoosobowe wykorzystywane są do zadań wymagających szybkiego podjęcia decyzji. Zarówno organy kolegialne jak też jednoosobowe posiadają wady i zalety.
Organy jednoosobowe administrują sprawnie, ale istnieje duże prawdopodobieństwo podjęcia błędnej decyzji. W organach kolegialnych decyzje mogą być dopracowane merytorycznie, dokładniej przemyślane, poddane przed ich podjęciem wszechstronnej analizie, ale w skutek tego proces podejmowania decyzji może być opóźniony.